فراوانی انواع خطاهای دارویی و عوامل موثر بر عدم گزارش‏دهی خطاهای دارویی از دیدگاه پرستاران بیمارستان‏های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی قزوین ۱۳۹۱

زمینه و هدف: امروزه خطاهای دارویی نقش بسیار مهمی در کاهش سطح سلامت بیماران و افزایش هزینه‏های نظام سلامت دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی فراوانی انواع اشتباهات دارویی و عوامل موثر بر عدم گزارش‏دهی اشتباهات دارویی بوده است. روش کار: مطالعه حاضر به صورت مقطعی در سال 1391 صورت گرفت. جامعه پژوهش پرستاران 4 بیمارستان آموزشی قزوین بودند که با توجه به فرمول حجم نمونه معادل 204 نفر بود. ابزار بررسی، پرسشنامه استاندارد شامل 3 بخش اطلاعات دموگرافیک، فراوانی انواع خطاهای دارویی و موانع عدم گزارش‏دهی خطای دارویی بود که در سایر مطالعات استفاده شده است. پایایی مطالعه، توسط آزمون test-retest برابر با 86 درصد به دست آمد. یافته‏ها: میانگین سنی پرستاران شرکت کننده در این مطالعه 31 سال و میانگین سابقه کار آنها 89/7 سال بود. در بحث فراوانی اشتباهات دارویی، بیشترین خطاها مربوط به سرعت انفوزیون اشتباه و عدم توجه به حساسیت دارویی با میانگین 20/2 و 92/1 بود. کمترین خطا تکرار نمودن داروی تجویز شده با میانگین 28/1 بود. در قسمت عدم گزارش‏دهی خطای دارویی بیشترین میانگین مربوط به حیطه فرآیند گزارش‏دهی با مقدار 78/2 و کمترین میانگین مربوط به حیطه موانع مدیریتی با مقدار 22/2 بود. نتیجه گیری: نقش پرستاران برای پیشگیری از بروز اشتباهات دارویی بسیار مهم و حیاتی است. بنابراین، باید اشتباهات دارویی به پرستاران تفهیم و اهمیت گزارش‏دهی آن برای آنها تبیین گردد. همچنین می‏بایست برنامه‏های آموزشی لازم در جهت رفع خطاهای پرتکرار تدوین گردد.